Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/2534 Esas 2022/12499 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, İstanbul Tıp Fakültesi Kütüphanesi’nden ve aynı hastanenin yataklı servisinden iki farklı kişinin cep telefonunu çaldığı suçlamasıyla hırsızlık suçundan mahkum edilmiştir. Ancak mahkemenin bu suçu 5237 sayılı TCK'nın 142/1-a maddesi yerine 142/1-b maddesiyle tanımlaması yanlıştır. Çünkü her iki maddede de öngörülen cezaların alt ve üst sınırları aynı olduğundan sonuç etkilenmemiştir. Mahkeme kararı temyiz edilmiş ancak temyiz itirazları reddedilerek hükümler istem gibi onanmıştır. Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarihli kararına atfen, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edildiği ve 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ve TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında uygulanması gereken hak yoksunlukları bulunmaktadır.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-a maddesi hırsızlık suçunu düzenler. Buna göre, \"Bir malı hırsızlık maksadıyla açılmış veya herhangi bir araca bizzat değilse bile başkasının açtığı bir araçtan veya kapalı bir yere girerek veya herhangi bir yerdeki engeli kırarak veya aşarak veya zor kullanarak veya başka bir surette hukuka aykırı olarak elde eden kimse, çalmak suçunu işlemiş olur.\"
Aynı Kanun'un 142/1-b maddesi ise \"Hırsızlık bahis konusu malın kısmen veya tamamen kapalı bir mahalde veya çevresinde korunaklı bir şekilde bulunmak veya bir kalenin, sarayın veya benzeri bir kurum veya yapının içinde veya çevresinde bulunmak suretiyle işlendiğinde cezası beş yıldan az olamaz.\" hükmünü içermektedir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, müşteki ...’un cep telefonunu, İstanbul Tıp Fakültesi Kütüphanesi’nden, müşteki ...’un cep telefonunu da aynı hastanenin yataklı servisinden çalması şeklindeki eylemlerinin 5237 sayılı TCK'nın 142/1-a maddesinde tanımlanan suçu oluşturduğu gözetilmeden aynı Kanun'un 142/1-b maddesi ile uygulama yapılması suç tarihi itibarıyla her iki bentte öngörülen cezaların alt ve üst sınırları aynı olması nedeniyle sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 16/06/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.