Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2020/2245 Esas 2022/11838 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Dava, olağan genel kurulunu iki kez yapmayan Halkın Kurtuluş Partisi Burdur Merkez İlçe Teşkilatının kendiliğinden dağılma halinin ve hukuki varlığının sona erdiğinin tespiti isteğiyle açılmıştır. Mahkeme tarafından davacının lehine karar verilmiştir. Ancak davalı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu sonucunda, kararın kısmen kabul edilerek yeniden hüküm kurulması kararı verilmiştir. Davalı vekili, HMK’nın 353/1-b.2 maddesine dayanarak temyiz başvurusunda bulunmuştur. Bölge Adliye Mahkemesi, temyiz yolunun açık olarak gösterildiği halde temyiz dilekçesinin reddedilmesi gerektiğine karar vermiştir. Kanunlar arasında yer alan 2820 sayılı Siyasi Partiler Kanunu, 5253 sayılı Dernekler Kanunu, ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun 87. maddesi kararda yer almıştır. Ayrıca, HMK'nın 362. maddesi de bahsedilmiştir.

MAHKEMESİ : Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
İLK DERECE MAHKEMESİ : Burdur Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Av. ... tarafından, davalı Halkın Kurtuluş Partisi aleyhine 05/01/2017 gününde verilen dilekçe ile siyasi parti ilçe teşkilatının kendiliğinden sona erdiğinin tespitinin istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulü ile parti ilçe teşkilatının kendiliğinden sona erdiğinin tespiti ile tasfiyesine dair verilen 06/02/2018 günlü karara karşı davalı vekilinin istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; davalı vekillinin istinaf başvurusunun kısmen kabulü ile ilk derece mahkemesi kararı kaldırılarak HMK’nın 353/1-b.2 maddesi uyarınca düzeltilerek yeniden hüküm kurulmak suretiyle davanın kabulü ile parti ilçe teşkilatının kendiliğinden sona erdiğinin tespitine dair Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince verilen 08/11/2019 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

KARAR

Dava, olağan genel kurulunu iki defa üst üste yapmayan davalı Halkın Kurtuluş Partisi Burdur Merkez İlçe Teşkilatının 2820 sayılı Siyasi Partiler Kanunu’nun 121. maddesinin atıf yaptığı 5253 sayılı Dernekler Kanunu’nun 36. maddesi uyarınca 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun 87. maddesinin 5. maddesi kapsamında kendiliğinden dağılma halinin ve buna bağlı olarak hukuki varlığının sona erdiğinin tespiti istemine ilişkindir.
01/10/2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı HMK’nun 362. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine göre, Kat Mülkiyeti Kanunu’ndan doğan ve taşınmazın aynına ilişkin verilen kararlar ile kira ilişkisinden doğan ve miktar veya değeri itibarıyla temyiz edilebilen alacak davaları ile kira ilişkisinden doğan diğer davalardan üç aylık kira tutarı temyiz sınırının üzerinde olanlar dışında, Sulh Hukuk Mahkemesinin görevine giren davalarda verilen kararlara karşı temyiz yoluna gidilmesi mümkün değildir. Sulh Hukuk Mahkemesinin görevine giren davalar Kanunun 4. maddesinde sayılmaktadır. Bununla birlikte kanunun 4. maddesinde sayılmadığı halde, özel kanunlarla da Sulh Hukuk Mahkemesinin görevli olduğu belirtilen davalarla ilgili verilecek kararlara karşı da temyiz yoluna başvurulması mümkün değildir. Bölge Adliye Mahkemesi kararında temyiz yolunun açık olarak gösterilmesi bu
sonucu değiştirmez. Davalı vekilinin temyiz dilekçesinin bu sebeple reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeplerle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de bölge adliye mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 10/10/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.