Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/10803 Esas 2022/3863 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, 1. derece arkeolojik sit alanında bulunan bir araziye izinsiz sürüp ekerek tarımsal faaliyette bulunmak suçundan yargılanır. Ancak, sanığın atılı suçu işleme kastı bulunmadığı gerekçesiyle beraat kararı verilmiştir. Kültür ve Turizm Bakanlığı, davaya katılma talebinde bulunmuş ancak katılan olarak kabul edilmemiştir. Kararda, katılma talebinin ileri sürülmesi ve karara bağlanmamasının temyiz incelemesi sırasında herhangi bir inceleme ve araştırma yapılmasını gerektirmediği belirtilmiştir. Suçun işlenmesiyle ilgili kanun maddesi 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu'dur. Beraat kararının gerekçesi ise, sanığın işleme kastının bulunmamasıdır. Hüküm, CMK'nın 223/2-c maddesi uyarınca beraat kararı verilmesiyle sonuçlanmıştır.

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : CMK’nın 223/2-c maddesi uyarınca beraat

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, müşteki vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Kültür ve Turizm Bakanlığı adına 24/03/2016 havale tarihli dilekçe ile davaya katılma talebinde bulunduğu halde, adı geçen kurumun katılan olarak kabulüne yönelik bir karar verilmediği anlaşılmakla birlikte, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 21/11/2006 tarihli, 2006/2-249-247 sayılı, 15/07/2008 tarihli, 2008/9-95-195 sayılı ve 19/10/2010 tarihli, 2010/9-149-105 sayılı kararlarında belirtildiği üzere, ilk derece mahkemesinde ileri sürülüp karara bağlanmayan katılma isteklerinin, temyiz incelemesi sırasında herhangi bir inceleme ve araştırma yapılmasını gerektirmiyorsa, karara bağlanması mümkün olduğundan, Kültür ve Turizm Bakanlığının suçtan zarar görmesi ve bu hususta herhangi bir inceleme ve araştırma yapılmasına gerek bulunmaması nedeniyle, 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesi uyarınca, açılan davaya katılan olarak kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında 1. derece arkeolojik sit alanı içerisinde bulunan 124 ada 38 nolu parseldeki araziyi izinsiz sürüp ekerek tarımsal faaliyette bulunduğu iddiası ile açılan kamu davasında; sanığın aşamalardaki savunmalarında sit alanı olduğunu bilmediğini belirterak atılı suçlamayı kabul etmediği, ilgili kurumlardan gelen cevabi yazılarda Konya Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulunun 30/03/1990 tarih 918 sayılı kararının mahallinde usulüne uygun vasıtalarla ilan edildiğine ilişkin tutanaklara rastlanılmadığının belirtildiği, suça konu yerin sanığın babası adına kayıtlı olup tapu kaydında sit alanında bulunduğuna dair şerh olmadığı, dinlenen tanık beyanlarından bölge halkının ilgili karardan haberlerinin olmadığının belirlendiği dikkate alınarak sanığın atılı suçtan beraatine karar verilmesinde isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla,
Yapılan yargılama sonunda, sanığın suç işleme kastının bulunmadığı gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin, beraat kararının bozulması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 18/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.