Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/3863 Esas 2022/3854 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle öldürme
Hüküm :TCK'nın 85/2, 22/3, 62, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık müdafii tarafından hükmün duruşma talepli olarak temyiz edildiği görülmüş ise de, hükmedilen cezanın on yıl hapis cezasından aşağı olması ve duruşma talebinin uygun bulunmaması nedeniyle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 318 ve 5271 sayılı CMK'nın 299. maddeleri gereğince reddine karar verilerek yapılan incelemede:
Dosya içeriğine göre; 17/12/2015 günü saat 20.15 sıralarında, kazadan yaklaşık 23 dakika sonra yapılan ölçüm de 3.42 promil alkollü olduğu tespit edilen sanığın sevk ve idaresindeki kamyonet ile meskun mahal içi, 80 km/saat hız sınırının ve aydınlatmanın mevcut olduğu, bölünmüş, düz, eğimsiz ve üç şeritli asfalt yolun en sol şerittin de seyir halindeyken, direksiyon hakimiyetini kaybederek orta refüj demir bariyere çarpıp, bariyerleri devirerek karşı yönden gelen araçların yoluna girerek ...'ın idaresindeki otomobile çarpması neticesinde ... ile otomobilde yolcu olarak bulunan ...'ın öldüğü, yine otomobilde yolcu olarak bulunanlardan ...'ın basit tıbbi müdahale ile iyileşecek ve yüzünde sabit iz oluşacak şekilde, ...'in ise hayati tehlike geçirecek, basit tıbbi müdahale ile iyileşemeyecek, vücudunda 4. derecede kırık ve yüzünde sabit iz oluşacak şekilde yaralandıkları,
Kaza tespit tutanağında: sanığın aracın hızını, aracının yük ve teknik özelliğine görüş, yol, hava ve trafik durumunun gerektirdiği şartlara uydurmaması ve alkollü olarak araç kullanması sebebiyle kusurlu olduğu, ...'ın ise bir kusurunun bulunmadığı belirtildiği,
Adli Tıp İstanbul Trafik İhtisas Dairesi tarafından tanzim edilen 20/05/2015 tarihli bilirkişi raporunda: sanığın idaresindeki kamyonet ile seyir halindeyken yola gereken dikkatini vermemesi, seyrini şeridi içinde kalacak şekilde sürdürmeye yeterli özeni göstermemesi sebebiyle asli kusurlu olduğu ve kamyonette tespiti yapılan sol arka fren arızasının kazada tali derecede etken olduğu, ...'ın ise bir kusurunun bulunmadığı belirtildiği, hükme esas alınan bu raporların oluş ve dosya kapsamına uygun olduğu anlaşıldığı olayda;


Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusur durumuna, eksik incelemeye ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilirken uygulama maddesi olan TCK'nın 53/6. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan,aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 1. fıkrasının 6. paragrafı hükmünden çıkarılarak yerine ''Sanığın sürücü belgesinin suçun işlenişi niteliği, kusur durumu göz önüne alınarak takdiren TCK'nın 53/6. maddesi gereğince 1 yıl süreyle ehliyetinin geri alınmasına'' ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.