Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4387 Esas 2022/4515 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, azami hız limitinin olduğu bir sokakta araç kullanırken, park halindeki bir araca çarparak karşıdan karşıya geçen bir yayayı öldürdü. Mahkeme, taksirle öldürme suçundan sanığı mahkum etti. TCK'nın 85/1, 62, 53/6. maddeleri uyarınca hüküm verildi. Ancak, sanığın hapis cezasının adli para cezasına çevrilmemesinin yetersiz olduğuna dair bir itiraz yer almadı. Karar oybirliğiyle onandı.
TCK'nın 50/4-1-a. maddesi, taksirli suçlardan hapis cezasının diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilebileceğini belirtmektedir.

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK'nın 85/1, 62, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü sanık sürücü ... sevk ve idaresindeki kamyonet ile gündüz vakti, meskun mahal içerisinde, azami hız limitinin 50 km/saat olduğu, iki yönlü, parke kaplama sokak üzerinde 10 numaralı iş yerinin önünde park halinde bulunan aracını manevra alanını yeterince kontrol etmeyerek harekete geçirdiği esnada meskeninin önü olan sokak üzerinde oyun oynayan yaya ...'ya çarpması sonucu sanığın asli kusuru ile yaya ...'nın ölümüne sebebiyet verdiği olayda,
TCK'nın 50/4-1-a. maddesinde, taksirli suçlardan dolayı hükmolunan hapis cezasının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilebileceği, belirtilmiş olmasına karşın, meydana gelen olayda yetersiz gerekçe ile sanık hakkında tayin edilen uzun süreli hapis cezasının paraya çevrilmediğine ilişkin tebliğnamede yer alan görüşe iştirak edilmediğinden bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin oluşa, kusura, şartları mevcut olduğu halde sanık hakkında hükmolunan uzun süreli hapis cezasının TCK'nın 50/4-1-a. maddesi gereği adli para cezasına çevrilmediğine ve sair nedenlere ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 07/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.