Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/2281 Esas 2022/4571 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçu nedeniyle mahkum edilmiştir. Sanık, sevk ettiği araçla gündüz saatlerinde şehir içindeki bir kavşağa gelirken sağından giren bir motosikletle çarpışarak kaza yapmıştır. Bu nedenle motosiklette bulunan iki kişiden biri ciddi derecede yaralanmış, diğeri ise basit bir şekilde yaralanmıştır. Sanığın asli kusurlu olduğu kabul edilmiştir. Karar, temyiz edilmiş ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından incelenmiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu, taksirli suçlarda temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan \"failin güttüğü amaç ve saiki\" ve (f) bendinde yer alan \"failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı\" gözetilmemesi durumunda kanuna aykırılık oluştuğunu belirtmiştir. Bu nedenle, sanık müdafinin temyiz sebepleri yerinde görülmüştür ve karar bozulmuştur. Ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu konuda, hükümden \"güttüğü amaç ve saiki\" ibaresi çıkarılarak onaylanması kararı verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
-TCK'nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri
-TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendi
-TCK'nın 61/1. maddesinin (f) bendi
-5320 sayılı Kanunun 8. maddesi
-1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi
-1412 sayılı CMUK’un 322. maddesi

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK'nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddesi gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın sevk ve idaresindeki araçla gündüzün şehir içindeki bölünmüş yolda seyri sırasında kaza mahalli olan dört yönlü kontrolsüz kavşağa geldiğinde, kavşağa seyrine göre sağından giren motosikletle çarpışması sonucu motosiklette bulunan iki kişiden birisinin 4. derece kemik kırığı olacak diğerinin ise; basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmalarına geçiş önceliğine uymaması nedeniyle asli kusurlu olarak sebebiyet verdiğinin kabul ve tespit edildiği olayda;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin kusur durumuna, eksik araştırmaya ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması gerektiğine yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" ve (f) bendinde yer alan ''failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı'' gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz sebepleri bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 1. paragrafındaki “güttüğü amaç ve saiki” ibaresinin hükümden çıkarılmak suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 08/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.